Tijdens een studieavond kwam het gesprek op de vrije wil van de mens en Gods Almacht. Dit lijken tegenstellingen, de Almachtige God die de wereld in de hand houdt, en de mens die zelf de vrijheid heeft er wel of niet iets van te maken. Hoe kan dit samengaan? Wie bepaalt de koers van de geschiedenis? God of de mens?
Deze vraag is door de eeuwen heen beantwoord, beargumenteert en bevochten door theologen en dominees, maar uiteindelijk ook in het dagelijks leven van elke gelovige. Want iedereen die de liefde van God ervaren heeft, ervoer er ook iets onweerstaanbaars in! Maar tegelijkertijd bestaat er in liefde geen dwang. En sluit dwang zelfs de liefde uit. Je kan iemand niet forceren van je te houden.
In de Bijbel leren we dat God de mens steeds opzoekt. Hij neemt het initiatief voor een relatie. Allereerst maakt God de mens (Genesis 1:27). Vervolgens als de mens van God afgaat, is het God die de mens weer opzoekt (Genesis 3:9). En door de hele Bijbel heen, klinkt telkens weer de stem van God die roept: “Keer terug naar mij!” (Jesaja 45:22)
Maar God forceert ons niet. Hij is een gentleman God. Zijn instrument van overtuiging is zijn liefde (Johannes 3:16). En wat voor een liefde!
In Jezus kent Gods liefde het hoogtepunt. In Jezus laat God zien wie Hij is! In Jezus zien we Zijn genade ten volste, en verbindt de Almachtige Schepper zich met zijn ongehoorzame en eigenwijze schepsels. In Jezus wordt Zijn liefde zichtbaar en tastbaar. Is dat niet wat we straks ook gaan vieren met Kerst? Wanneer we kijken naar het kerstkindje, dan zien we daar ook geen dwang, maar kwetsbare liefde, gegeven aan de wereld, om de wereld te redden.
En tegelijk, blijkt ook juist niet in de kwetsbare liefde van God, Zijn kracht en overtuiging?
God is een gentleman. Hij reikt ons de hand in Jezus, Hij stelt zich kwetsbaar op vanuit Zijn heilige liefde, en geeft ons de ruimte om Hem te antwoorden. Pak jij zijn hand aan, geloof je en volg je Hem?