Leven in eenvoud en dankbaarheid is een kenmerk van het met-God-leven. Eén van de grootste vijanden van een leven in eenvoud en dankbaarheid is haast. Vaak rennen we gehaast door ons leven heen, van het ene moment naar het volgende. We nemen niet of nauwelijks de tijd om stil te staan, om te ervaren waar we mee bezig zijn of wat we erbij voelen. Zo gaat veel van ons leven bijna ongemerkt aan ons voorbij!
Maar we zijn niet gemaakt om voort te jakkeren van het ene naar het andere moment. C.S. Lewis schrijft in zijn boek 'Brieven uit de hel' iets heel treffends hierover. Let wel even op: de (verzonnen) brieven in dit boek zijn geschreven door een demon aan een jongere demon in opleiding, met de Vijand wordt dus God bedoeld!
"De mensen leven in de tijd, maar ze zijn door onze Vijand [dit is God (MV)]bedoeld voor de eeuwigheid. Hij wil daarom, geloof ik, dat ze hun aandacht voornamelijk op twee dingen richten: op de eeuwigheid zelf en op het tijdstip dat zij het Heden noemen. Het Heden is namelijk het punt waarop tijd en eeuwigheid elkaar raken. Het huidige ogenblik is het enige wat mensen beleven op een manier die overeenkomt met de manier waarop de Vijand de werkelijkheid als geheel beleeft: alleen dáár kunnen ze vrijheid en werkelijkheid vinden. Daarom zou Hij willen dat ze voortdurend bezig zijn ofwel met de eeuwigheid (wat inhoudt dat ze bezig zijn met Hem) ofwel met het Heden; dat ze dus ofwel nadenken over hun eeuwige verbondenheid of verwijdering van Hem, ofwel vandaag de stem van hun geweten volgen, hun kruis voor vandaag dragen, vandaag genade ontvangen, voor de genoegens van vandaag dankzeggen."
Citaat C.S. Lewis (Brieven uit de hel, brief XV, bladzijde 66)
Het is dus heel belangrijk om in het heden, het 'hier en nu' te leven omdat dát de plek is waar wij God ontmoeten. Daarom is alles wat ons ervan weerhoudt om in het 'hier en nu' te leven onze vijand en haast in het bijzonder. Als je wilt leven in eenvoud en dankbaarheid, zul je alle haast rigoureus uit je leven moeten bannen.
Dat is echter is ontzettend moeilijk voor mensen in deze tijd, want wij lijken massaal te lijden aan de ‘haastziekte’. We denken dat je met haasten tijd kunt winnen. We willen steeds méér dingen doen in steeds minder tijd. Enkele symptomen van deze ‘haastziekte' zijn:
Alles steeds sneller willen doen
Efficiëntie is het toverwoord van deze tijd. Alle (schijnbare) overbodigheid moet eruit. In het verkeer ergeren we ons aan de automobilist voor ons die te langzaam rijdt in onze ogen en in de rij bij de kassa aan de klant die uitgebreid in zijn/haar portemonnee op zoek is naar gepast kleingeld.
Multitasken
Niet alleen willen we alles veel sneller doen, we denken ook dat we meerdere dingen tegelijk kunnen doen en dat ons dat een besparing van tijd oplevert. Maar uit onderzoek blijkt dat we helemaal niet kunnen multitasken. Het enige dat er gebeurt is dat onze hersenen razendsnel van de ene naar de andere activiteit springen en weer terug. Dat kost veel energie en verhoogt bovendien onze kans op fouten en vergissingen omdat we steeds ‘opnieuw’ moeten beginnen met een taak.
Chaos door overvloed
Omdat we niet alles tegelijk kunnen, schuiven we dingen voor ons uit. Zo kan je leven zomaar overvol raken van stapels boeken, blogs, podcasts, mails en afspraken of activiteiten die je ooit nog eens wilt lezen, luisteren of doen. Je leven wordt een warboel van onafgemaakte dingen die ondertussen in je achterhoofd wel steeds je aandacht blijven vragen en je soms een schuldgevoel bezorgen.
Gebrek aan geduld en liefde
Het belangrijkste kenmerk van een leven met haast is dat haast niet samengaat met liefde. Liefde vergt altijd tijd en geduld. Vraag maar aan de moeder met haar pasgeboren baby: heel haar dag is gevuld met voeden, verschonen en troosten. Het voelt voor haar soms of ze ‘nergens’ aan toe komt!
Haast zorgt ervoor dat we prikkelbaar en vermoeid zijn als we thuis komen na een dag werken. Onze partner, onze kinderen en de hond moeten het dan vaak ontgelden. Haast is dodelijk voor de liefde.
Juist omdat haast de vijand is van de liefde, is haast ook de vijand van onze relatie met God. Een relatie ontwikkelt zich niet onder de druk van haast. Zoiets heeft tijd nodig. Tijd die je samen doorbrengt waarin alle aandacht naar jullie uitgaat en je de rest van de wereld (tijdelijk) buitensluit. Dat geldt ook voor onze relatie met God. We kunnen niet met de snelheid van het licht groeien in ons geloof en geestelijk volwassen worden. Daar zullen we tijd voor moeten uittrekken. We mogen daarbij ook beseffen dat God geen haast heeft. Hij heeft de hele eeuwigheid om ons te vormen!
Het goede nieuws is dat haast niet wordt opgedrongen door onze omstandigheden. Haast is een innerlijke gesteldheid en de beste manier om haast te bestrijden (te onthaasten) is door op te gaan in het ‘hier en nu’, te leven in het moment. Dat betekent niet dat we niet hard mogen of hoeven werken. Jezus had het druk en werkte hard, maar Hij haastte zich nooit!
Door te kalm te blijven en te leven in het ‘hier en nu’ krijgen we oog voor onze omgeving, voor de kleuren en de geuren, voor de geluiden en voor de mensen. We staan (meer) stil bij kleine dingen en waarderen die beter. Het helpt ons om met meer kalmte en geduld te leven ook al hebben we het druk.
Naast kalmte is ook het inbouwen van stilte belangrijk bij het onthaasten. Jezus nam regelmatig de tijd om zich in de stilte terug te trekken en wij mogen daar een voorbeeld aan nemen.
Brené Brown zegt over stilte: "Stilte is geen kwestie van focussen op het niets, maar van een opening creëren. Stilte ervaren betekent de deur openzetten naar een ruimte zonder emotionele rommel, waar je kunt stilstaan bij je gevoelens, gedachten, dromen en vragen.”
Citaat Brené Brown (De moed van imperfectie, bladzijde 136)
Daarom is het belangrijk om momenten van stilte in te bouwen in je leven. Dat kunnen korte momenten zijn, bijvoorbeeld bij een kop koffie, maar wellicht vind je ook tijd en gelegenheid om eens wat langer de stilte op te zoeken met een wandeling of door je een dagdeel terug te trekken. Als wij ruimte in ons leven creëren om stil te staan bij onze gevoelens, gedachten, dromen en vragen en deze bij God brengen, zullen we ervaren dat we daarmee ook ruimte voor God in ons leven maken en dat Hij ons in die stilte wil ontmoeten.
Zo groeien we in onze relatie met God, door te leven in het het heden. Door de haast rigoureus uit ons leven te bannen, ontdoen we ons leven van onnodige ballast die deze haast met zich meebrengt. We leren om vandaagd e stem van ons geweten te volgen, ons kruis voor vandaag dragen, vandaag genade te ontvangen en voor de genoegens van vandaag dank te zeggen!