De vraag waar ik met jullie over na wil denken is: ben je een zondaar of een heilige? Hoe kijk je naar jezelf? We lezen daarvoor eerst een stukje uit de bijbel:

Schriftlezing: Johannes 15:1-5

‘Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. Iedere rank aan Mij die geen vrucht draagt snijdt Hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit Hij bij, opdat hij meer vruchten voortbrengt. Jullie zijn al rein door alles wat Ik tegen jullie gezegd heb. Blijf in Mij, dan blijf Ik in jullie. Een rank die niet aan de wijnstok blijft, kan uit zichzelf geen vrucht dragen. Zo kunnen jullie geen vrucht dragen als jullie niet in Mij blijven. Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vruchten voortbrengen. Maar zonder Mij kun je niets doen.

Leven vanuit zondemanagement
Veel mensen in de kerk kijken naar zichzelf als een zondaar. De belangrijkste boodschap die zij hebben opgepikt is dat Jezus is gekomen om onze zonden te vergeven. Ze zijn er steeds mee bezig. Telkens als ze zondigen voelen ze zich schuldig daarover. Ze denken dat God minder van hen houdt omdat ze gezondigd hebben en dat ze Hem pas weer recht in de ogen kunnen kijken als ze hun zonden beleden hebben. Zo raken ze op den duur in een vicieuze cirkel: 

het gaat een tijdje goed en ze voelen zich door God geliefd en geaccepteerd => dan zondigen ze en voelen ze zich schuldig, zeker als het zonden zijn die ze al eerder hebben begaan en beleden => ze ervaren afstand tot God en ze voelen zich van God verwijderd => ze belijden hun zonden en nemen zich voor om het beter te doen => dit gaat een tijdje goed…

Van deze eindeloze cirkel word je doodmoe en raak je ontmoedigd. Het lijkt of het je nooit gaat lukken en je kunt er zelfs boos van op God worden: waarom maakt Hij het je niet gemakkelijker?

Je bent getrapt in de val van zondemanagement: de gedachte dat het in de kerk draait om zonden die vergeven moeten worden. Dat het voornamelijk draait om moraal en ethiek: hoe leid ik een goed leven? Dat je, door je zonden te managen, ook je relatie met God managet: als je een goede periode hebt, houdt God van je, als het wat minder met je gaat en je voor de verleiding bent bezweken is God boos op je en houdt Hij minder van je.

Leven gericht op groei en vrucht dragen
Maar dat is niet waar Jezus het over heeft. Hij spreekt over groei en vrucht dragen. Jezus vergelijkt ons met takken aan een wijnstok. Die takken zijn er om vrucht te dragen, om druiven aan te laten groeien. En die wijnstok is Hij zelf. 

Natuurlijk is Jezus gekomen om voor onze zonden te sterven. Dat was nodig omdat we uit onszelf niet los komen van de zonde, hoe hard we het ook proberen. Door Jezus zijn onze zonden vergeven, voor eens en voor altijd. De vraag is: geloven we dat? Of denken we stiekem dat we er zelf ook nog iets aan moeten bijdragen?

Paulus zegt in 2 Kor. 5:17

Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen.

Het evangelie van het zondemanagement geeft ons een Jezus die ons onze zonden vergeeft en ons aan het eind van ons leven naar de hemel laat gaan. Maar in de tussentijd die we nog op aarde leven, lijkt Hij ons aan ons lot over te laten.
Maar zo heeft Jezus het niet bedoeld! Jezus is gestorven en weer opgestaan en als wij Hem volgen zijn we met Hem gestorven en weer opgestaan. We zijn één met Hem, we zijn een nieuwe schepping. 

De redding van God betekent niet alleen maar dat we later naar de hemel gaan. Die redding is bedoeld voor hier en nu, voor je leven van alledag. Als je Jezus volgt, ben je door Hem een nieuwe schepping. Dat begint vandaag en duurt de rest van je leven en daarna.

God is er niet op uit om ons zo schuldig mogelijk te laten voelen over wat we verkeerd doen. God wil dat we leven vanuit het besef dat we Zijn oneindig geliefde kinderen zijn. Als we vanuit dat besef leren leven, hoeven we ons niet meer te concentreren op onze schuld als we zondigen maar komt er ruimte om te kijken naar de oorzaak van onze zonde en de gevolgen ervan: waarom deed je dit en wie heb je hierdoor gekwetst?

God is geïnteresseerd in onze groei in ons leven met Hem. Hij verlangt naar progressie (vooruitgang/verandering) in ons leven niet naar perfectie. We hoeven niet te leven vanuit schuld maar mogen leven vanuit het verlangen om te groeien in onze relatie met Jezus.

Wat als we toch zondigen?
Wat doen we dan met onze zonden? Als we leven vanuit het besef dat we voor eens en voor altijd vergeven zijn, kunnen we uit de tredmolen stappen waarin het pas weer ‘goed’ is als we onze zonden beleden hebben. Die tredmolen drukt ons neer en belemmert het zicht op onszelf.
Juist als we weten dat we een nieuwe schepping zijn, komt er ruimte om eerlijk naar onszelf te kijken: waar komt die zonde waar we steeds voor blijven vallen vandaan? Waarom doe ik dit en hoe zorg ik ervoor dat dit anders gaat? God vindt dit soort vragen, vragen die gericht zijn op onze groei en op onze verandering, veel interessanter dan ons plichtmatig belijden van onze zonden. God kijkt graag samen met jou naar je leven: wat zijn jouw valkuilen, wie kwets je of beschadig je daarmee en hoe zou je het anders aan kunnen pakken? Juist door dicht bij Jezus te leven, door vol te worden van Hem, komt er in ons leven steeds minder ruimte voor de zonde.

We leven in de kerk niet vanuit zondemanagement, we leven vanuit de volkomen vergeving van onze zonden door Jezus. We zijn met Jezus gestorven en weer opgestaan. We zijn een nieuwe schepping. We zijn geroepen om in Jezus te blijven, om wijnranken te zijn aan de wijnstok, om vrucht te dragen.
We zijn geen zondaars, we zijn heiligen. Want God verandert mensen.