Liefde is het grootste en het hoogste waar de meesten van ons naar verlangen in dit leven. Maar we zien ook dat het vaak juist daar verkeerd gaat. Het verlangen wordt niet vervuld of het verlangen is juist te sterk. Beide situaties kunnen je leven gaan beheersen op een verkeerde manier. Het hoeft daarbij niet eens altijd te gaan om het verlangen naar een partner, het kan ook gaan om verlangen naar rijkdom, status, macht, aanzien, gezondheid, schoonheid, noem maar op.

 Onze liefdes zijn kortom heel vaak uit balans. En dat heeft effect op ons. Want wat we liefhebben en hoe we liefhebben bepaalt voor een groot deel wie we zijn en hoe ons leven verloopt. Denk nog maar eens terug aan het boek dat we vorig seizoen gelezen hebben: Je bent wat je lief is van James K.A. Smith. Of aan de woorden van Tish Warren:

We verkeren in grote verwarring. We weten niet wat het beste is voor ons. De dingen waar ik het meest bang voor ben zijn vaak juist de dingen die me zullen bevrijden. De verlaten plekken in mijn leven die ik het liefst wil vermijden zijn uitgerekend de plekken waar God op me wacht. De dingen waarnaar ik het meest verlang - en die ik stevig vastklem - zijn vaak de dingen die, zonder Gods genadige tussenkomst, me zouden verarmen, me zelfs zouden doden. Ik kan mijn leven alleen redden door het te verliezen.
Bidden in de nacht, blz. 133/134

Als onze liefde uit balans is, heeft dat ook effect op onze relatie met God. Want onze liefde voor Hem raakt dan ook mee uit balans. We raken geobsedeerd door iets dat we liefhebben boven God. Of we worden cynisch en vermijden elke vorm van verbondenheid, ook die met God. Daarom is het belangrijk om te ontdekken wat we liefhebben en of die liefde in balans is.

In een hoofdstuk over liefde kan natuurlijk God zelf niet ontbreken. Want Hij is liefde. Liefde, of misschien beter gezegd, relatie is de kern van het wezen van God. Ook hier hebben we bij In de Praktijk al eens eerder naar gekeken, van september tot en met november 2020. We keken toen naar de schoonheid van God. De drieëenheid is het geheim van Gods schoonheid. Tom Wright schrijft ook over deze drieëenheid. Het is de kern van het wezen van God. Hij is relatie en daarmee liefde. Wie dat tot zich door laat dringen, raakt onder de indruk van de schoonheid ervan.

Ik vind het mooi hoe Tom Wright beschrijft dat het volstrekt logisch is dat Jezus vanuit die liefde die er in de drieëenheid is mens werd: het past helemaal in het doel van God om weer onder de mensen te kunnen wonen. 
Maar mens worden was niet genoeg om ons te redden. Want ook al was Jezus mens, wij zaten nog steeds vast aan die liefdes die maar steeds uit balans raken. Daar moest een oplossing voor komen. 

Onze liefdes raken uit balans omdat we de verkeerde dingen liefhebben of de goede dingen op de verkeerde manier. Maar dat komt niet alleen door domme keuzes die we zelf maken. We worden heel vaak gedreven door een macht buiten onszelf. Het is alsof we, ondanks onszelf, iets doen waarvan we weten dat het niet goed voor ons is. Van die macht, die de Bijbel Zonde noemt, moeten we worden bevrijd.

 Dat is Jezus komen doen. Hij heeft ons bevrijd uit de macht van de Zonde en de Dood. Dat heeft Hij gedaan door zijn sterven en zijn opstanding. Zo werd Hij niet alleen mens onder de mensen maar zorgde er ook voor dat God nog dichter bij ons kan wonen: met zijn Geest in ons. 

Door Gods Geest zijn wij vrij. We zijn in staat om andere, betere keuzes te maken. Keuzes die ervoor zorgen dat onze liefdes beter in balans zijn. Dat we niet meer zo voortgedreven worden door verlangens die ons beheersen en tenslotte kapot maken. Dat is lang niet altijd gemakkelijk en blijft een levenslang proces. Maar alleen langs die weg kan de wegwijzer van de liefde in onze levens weer hersteld worden.