Deel 4
Lief dagboek,
Wat heerlijk om hier in Amsterdam te zijn! Tante Elly maakt heerlijke dingen speciaal voor mij, hoewel zij zeg: "Ik verwen alleen jouw baby hoor! Ik doe dit voor hem, en jij mag er ook van meegenieten!"
Ondertussen voel ik mijn baby ook heerlijk bewegen in mijn buik. En samen op de bank naast tante Elly is het helemaal lachen; die baby's lijken elkaar al te kennen.
Gesprek gehad met Jos, nog steeds springen de tranen in mijn ogen van geluk als ik daar naar terugkijk!
Hij blijft van mij houden en gaat met mij trouwen, no matter what! We hadden afgesproken bij het boothuis, onze plek, waar ik ook verkering met Jos kreeg tijdens een zonsondergang die we samen bekeken vanaf de rotsen.
Wat nou; Jos rende mij tegemoet en tilde mij op en kuste mij uitgebreid over mijn gezicht en nek!
Nou, dat maakte de tranen helemaal los, maar voor ik maar iets kon zeggen, begon Jos:"Ik weet het! Jij bent bijzonder! Je bent zwanger! Ik hou van je!". Volledig overrompelend en in een hoosbui van tranen hoorde ik zijn verhaal aan.
"Gisternacht stond opeens een man voor mij en vertelde dat jij zwanger bent. Geen idee waar die kerel vandaan kwam, maar hij wist alles! Dat verhaal dat jij zwanger bent ging al rond. Iedereen zei tegen mij dat ik jou moest dumpen. Ik kon het niet geloven! Maar nu die man het mij vertelde dat jij met een bijzondere reden zwanger was, wist dat jij trouw was en bent aan mij! En ik zal trouw zijn aan jou! Ik ga gewoon met jou trouwen, lieve, lieve M! Je bent de liefde van mijn leven, wat de rest van het dorp, de rest van de wereld ook gelooft, ik geloof in jou en in onze liefde! Laat iedereen maar kletsen, jij en ik gaan voor dit kindje zorgen!
Nog lang over dit met Jos gepraat over dit alles. Een ding is zeker; dit kindje in mij vind hij bijzonder! Hij, ik en baby; daar komt niemand meer tussen!
Maar ik moest ook naar Amsterdam.... Dus na uitvoerig afscheid van Jos ben ik onderweg gegaan naar Amsterdam met de trein. Staat op centraal station tante Elly! Hoogzwanger, dus met een grootte uitstekende buik! Nou kan zij behoorlijk prettig gestoord doen, en dat is zeer besmettelijk! Staat ze in de hal van Centraal te schreeuwen naar mij:
“De winnares van gelukkigste vrouw verkiezing komt nu de hoofdstad in en ik ben de bofferd die haar kent! Opzij, want zij heeft een baby in haar buik en heeft ruimte nodig!! Haar kind zal de belangrijkste zijn van heel de wereld! Mijn baby springt op en neer in mijn buik, dus die weet het ook! Miss M, kom in mijn armen met jouw buik die de geweldigste baby heeft die ooit geboren gaat worden!”
De mensen in Amsterdam zijn wel wat gewend en éindelijk had ik ook schijt aan wat alle mensen van mij vinden en van die zwangere tante van mij. Hormonen? Of gewoon meer zelfvertrouwen? Of nog meer geloven in de baby in mij? Wie zal het zeggen?
Voordat ik uitgecheckt was bij de ov-poortjes schreeuwde ik vrolijk en superblij terug! “Niet te geloven, God weet het en doet het! Ik, een bakvis uit een dorp van niks, Hij heeft een plan met mij! Alle kampioenen bij elkaar zullen verliezen, en alle losers zullen winnen! God weet het, doet het en zal het doen bij mij en jou!” en toen wees ik rond mij naar degenen die verbaasd naar mij luisterde en natuurlijk naar tante Elly. Lachend en blij vielen we elkaar in de armen en even leek het of onze baby's in onze buiken elkaar een high-five gaven. Nou in ieder geval het kindje in de buik van tante Elly, want die voelde ik echt tekeergaan tijdens de killing hug!
Nog een paar daagjes en dan moet in weer naar huis. Terug naar Jos met nu een echt dikke buik, waar ik supertrots op ben! Tante Elly kan elk moment bevallen, stiekem hoop ik hier nog te zijn, maar zij zegt dat het nog wel even kan duren....