Ik hoor het mezelf zeggen aan het begin van mijn gebed: ‘Dank U wel dat we hier bij elkaar zijn…’ Niets verkeerds mee, ik ben echt dankbaar dat we bij elkaar zijn voor deze ontmoeting!

Sommige psalmen beginnen ook heel positief, zoals psalm 65: 

2U komt de lof toe

 

Maar vele psalmen beginnen weer heel anders, zoals psalm 61: 

2Hoor, o God, mijn smeken,

sla acht op mijn gebed,

3van het einde der aarde roep ik u aan,

want mijn hart bezwijkt.

 

Dat is heel andere taal! De eerlijkheid van de psalmen treft me. Er zijn momenten voor dank- en lofgebeden, maar er zijn ook momenten dat ik in de stilte van mijn kamer, of buiten tijdens een wandeling, mijn hart uitstort bij God:

Breng mij op de rots hoog boven mij,

4u bent altijd mijn schuilplaats geweest,

een toren te sterk voor de vijand.

5Laat mij altijd wonen in uw tent,

veilig verscholen onder uw vleugels    sela

 

Psalmen dagen mij uit om echt eerlijk te zijn, over wat werkelijk in mijn hart leeft. Het is soms onwennig, om bij God te komen, met een rauwe hartkreet, maar Hij weet toch wat in mij leeft! Paulus schreef hierover in Romeinen 8:26 & 27:

26De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten. 27God, die ons doorgrondt, weet wat de Geest wil zeggen.

 

Wanneer ons persoonlijk gebed bij de eerlijke diepte van onze ziel komt, dan staat ons hart juist open om God daar te ontdekken. God weet om te gaan met de harde realiteit, met de twijfels, angsten, woede en verdriet die in ons hart kunnen leven. Sterker nog, dat is de plaats waar Hij ons ontmoet. Wat is uw eerlijke gebed, uw hartenkreet naar God toe?