Hoe vaak gebeurt het niet dat we helemaal opgaan in de dingen van alledag?
Elke dag wachten weer duizend verplichtingen op je nog voor je een oog hebt open gedaan. Als piranhas knabbelen ze aan je tijd. Voor je het weet vullen je verplichtingen je dag als snelhardend beton. Waar is er nog tijd om adem te halen en even tijd met God te hebben? Er is altijd wel iets.
Toch is er zoveel meer in de wereld dan afspraken en verplichtingen, jachten en jagen. Dat weten we ook wel, maar voor zoveel van ons moet het eerst vakantie zijn, voor we daar tijd voor hebben.
In psalm 65 zit een hele mooie uitspraak verborgen, die vaak in vertalingen uitgepoetst wordt. Vers 9 zegt vrij vertaald door mij (met hulp van de NRSV, de KJV, de Statenvertaling en Goed Nieuws uit de grondtekst van de Stuttgart Codex)
“Mensen van het verste westen tot het verste oosten zijn verrukt van uw wonderen
De poorten van de morgen en de avond juichen van vreugde in U”
Niet alleen is God de maker van Hemel en Aarde, Hij is ook de Meester van elke dag. Je kunt west gaan tot er geen west meer is en je kunt hetzelfde met oost doen, steeds zul je zien dat God er al is en steeds zal zijn. Van de dageraad tot aan de val van de avond, in het felste zonlicht en de duisterste nacht, steeds is God aanwezig.
Voor mij is dat een moment geweest dat mij de oogkleppen afvielen. Ook in die momenten waarin ik nauwelijks tijd heb om adem te halen is God bij me.
De dag is van Hem, ik heb haar alleen maar te leen gekregen; net als deze wereld en mijn lichaam. Zou ik dan Hem niet even dankUwel zeggen? ‘s Morgens als ik naar de bus loop of naar mijn eerste afspraak fiets, of ‘s avonds, als ik eindelijk de handdoek in de ring gooi, even de ruimte nemen om de dag met God door te praten?
Ik weet niet hoe vol jouw dag is en hoe zwaar je gebukt gaat onder de last van alledag, maar besef alsjeblieft dat die dag aan je gegeven is.
Luistertip bij deze devotional: Sela - In de morgen, een prachtig lied om je dag mee te beginnen.